مصطفی اکبری علایی؛ جواد رضائی؛ یوسف روزبهان
دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 357-373
چکیده
این پژوهش بهمنظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیتهای میکروبی، آنزیمهای هیدرولیتیک و فراوردههای تخمیر برونتنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمونهای گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیتهای میکروبی، ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیتهای میکروبی، آنزیمهای هیدرولیتیک و فراوردههای تخمیر برونتنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمونهای گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیتهای میکروبی، آنزیمهای هیدرولیتیک، متان، فعالیت آنتیاکسیدانی، هضمپذیری ماده آلی (OMD)، انرژی قابل سوختوساز (ME)، سوبسترای تجزیهشده حقیقی (TDS)، توده میکروبی، ضریب تفکیکپذیری (PF) و اسیدهای چرب فرار (VFA) تعیین گردیدند. تعداد کل باکتریهای پروتئولیتیک و فعالیت پروتئاز در اثر مصرف منابع آلی، معدنی و نانوذرات روی کاهش یافت (0/05>P). مصرف منابع متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش فعالیت آلفاآمیلاز شد (0/05>P). تعداد کل پروتوزوآ در انکوباسیون 24 ساعته در اثر منابع روی جیرهای روند کاهشی نشان داد. کل باکتریهای سلولولیتیک، کربوکسیمتیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، فعالیت تجزیهکنندگی کاغذ صافی، ظرفیت آنتیاکسیدانی، توده میکروبی و PF بین تیمارها یکسان بود. مکملهای متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش OMD، ME، TDS و کل VFA شدند، درحالیکه آمونیاک و نسبت استات:پروپیونات را کاهش دادند (0/05>P). تولید متان 24 ساعته نیز با مصرف مکملهای روی کاهش یافت (0/05>P). درمجموع، افزودن مکملهای سولفات، اکسید و متیونین-روی به جیره (30 میلیگرم روی در کیلوگرم ماده خشک) با هدف بهبود فعالیت آلفاآمیلاز و قابلیت هضم و کاهش فعالیت پروتئولیتیک، تجمع آمونیاک و متان قابل توصیه است اما تغذیه نانواکسید روی توصیه نمیشود. تحقیقات بیشتری در مورد اثر منابع روی بر میکروبها و آنزیمهای شکمبه در شرایط جیرهای متفاوت نیاز است.